Ελαιόλαδο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ελαιόλαδο σε μπουκάλι.

Ελαιόλαδο (ή απλώς λάδι) ονομάζεται στα Ελληνικά το λάδι που προέρχεται από τους καρπούς της ελιάς.
Το ελαιόλαδο είναι βασικό στοιχείο της μεσογειακής διατροφής και θεωρείται προϊόν υγιεινής διατροφής λόγω της περιεκτικότητάς του σε μονοακόρεστα λιπαρά. Είναι το έλαιο των καρπών της ελιάς. Εξάγεται με έκθλιψη των ελιών, οι οποίες πρέπει να συλλέγονται πριν από την τελική τους ωρίμανση, όταν δηλαδή έχουν χρώμα πράσινο-βιολετί, καθώς η ποιότητα του λαδιού τους είναι πολύ καλύτερη από αυτήν του λαδιού που εξάγεται από τους τελείως ώριμους καρπούς^{[εκκρεμεί παραπομπή]}. Οι ελιές συλλέγονται με τα χέρια ή, όταν είναι τελείως ώριμες, με τίναγμα του δέντρου. Αποθηκεύονται σε ξύλινα δοχεία ή σε σωρούς, σε καλά αεριζόμενους χώρους για να αποφευχθεί η ζύμωση.

Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη] 1 Παραγωγή και επεξεργασία 1.1 Εξευγενισμός του ελαιόλαδου 2 Ιστορικά στοιχεία 3 Παραγωγές χώρες 4 Ποιότητες 5 Δείτε επίσης 6 Πηγές

[Επεξεργασία] Παραγωγή και επεξεργασία

Το λάδι παράγεται στα ελαιουργεία, με ψυχρή ή θερμή συμπίεση καρπού ελιάς. Σε αρκετές περιπτώσεις, στη συνέχεια γίνεται φιλτράρισμα με διηθητικά μέσα.
Τα σύγχρονα ελαιουργεία είναι ανεξάρτητες βιομηχανίες οι οποίες διαθέτουν άφθονο νερό για τον καθαρισμό και την επεξεργασία των ελιών. Οι διάφοροι χώροι του ελαιουργείου αερίζονται καλά, είναι στεγνοί και έχουν θερμική μόνωση. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένα μικρά ελαιουργεία προσαρτημένα στα αγροκτήματα, όπου η επεξεργασία γίνεται με τα παραδοσιακά συστήματα• οι αγρότες τα ονομάζουν λιαρούβια ή λιοτρίβια.
Στα ελαιουργεία η επεξεργασία αρχίζει με το ζύγισμα, τον διαχωρισμό και το πλύσιμο των ελιών. Οι ελιές, που έχουν τοποθετηθεί σε ξύλινα τελάρα μεταφέρονται με αναβατόρια σε μια μεγάλη λεκάνη η οποία βρίσκεται σε ένα ύψωμα του ελαιουργείου. Από εκεί πέφτουν με χοανοειδείς αγωγούς στο ελαιοτριβείο, που αποτελείται από θραυστήρες ή μυλόλιθους. Μετά την πρώτη σύνθλιψη και έκθλιψη εξάγεται το πρώτο λάδι και παραμένει ο ελαιοπολτός. Ο ελαιοπολτός μεταφέρεται σε ένα δεύτερο ελαιοπιεστήριο (πίεση με ανερχόμενο κύλινδρο), από το οποίο εξάγεται το δεύτερο λάδι. Τέλος, πραγματοποιείται μια τρίτη έκθλιψη, από την οποία συγκεντρώνονται σε λεκάνες τα υπολείμματα του ελαιοκάρπου (πυρήνα ή ελαιοπλακούντες). Στη συνέχεια, η πυρήνα διοχετεύεται σε λέβητες, όπου αναδεύεται και θερμαίνεται έως τους 80-90 βαθμούς Κελσίου.
Στο στάδιο αυτό, με τη βοήθεια ισχυρών υδραυλικών πιεστηρίων, εξάγεται και άλλο λάδι από τους ελαιοπλακούντες (πυρήνα), το οποίο καθορίζεται από το ίζημα (μούργα) με αυτόματο διαχωρισμό μέσα σε δεξαμενές (λίμπες, υπολήναια) και, κατόπιν, σε ταχύστροφους φυγοκεντρικούς ελαιοδιαχωριστήρες. Στα ελαιουργεία υπάρχουν επίσης δεξαμενές όπου συγκεντρώνονται οι μούργες και τα νερά του πλυσίματος των ελιών. Αυτά, αφού παραμείνουν στις δεξαμενές περίπου για 20 ημέρες, περνούν από φυγοκεντρικό διαχωριστήρα και δίνουν πυρηνέλαια που είναι κατάλληλα για την παρασκευή σαπουνιών. Τα υγρά υπολείμματα (κατσίγαρος) αποξηραίνονται και χρησιμοποιούνται ως λιπάσματα, ως νομή ζώων ή ως καύσιμη ύλη. Στην τελευταία αυτή περίπτωση συσπειρώνονται με πίσσα σε κύβους, σε θερμοκρασία 70 βαθμών κελσίου.
Ανάλογα με τον τύπο του μηχανικού εξοπλισμού, το σύστημα επεξεργασίας, την ποιότητα και την εποχή της συγκομιδής των ελιών, μπορούν να προκύψουν στα ελαιουργεία διαφορετικά δευτερεύοντα προϊόντα ή διαφορετικό λάδι από τις πυρήνες (πυρηνέλαιο), από τις ζυμωμένες ελιές, από τα υπολείμματα της σάρκας των καρπών κλπ. Τα ελαιόλαδα που κυκλοφορούν στο εμπόριο διακρίνονται σε φυσικά βρώσιμα και σε βιομηχανικά. Τα πρώτα διακρίνονται σε αγουρέλαια και σε έλαια πρώτης, δεύτερης ή τρίτης ποιότητας. Η μέση απόδοση από 100 κιλά ελιών, που κυμαίνεται ανάλογα με την ποιότητα, το έτος και το σύστημα επεξεργασίας, είναι περίπου 15-25 κιλά λάδι, 35-50 κιλά ελαιοπυρήνα και 35-50 κιλά υπολείμματα.

Ένα μπουκάλι ελαιόλαδο

[Επεξεργασία] Εξευγενισμός του ελαιόλαδου

Η επεξεργασία αυτή πραγματοποιείται σε ελαιόλαδο κατώτερης ποιότητας, τα οποία έχουν δυσάρεστη οσμή και γεύση, επειδή περιέχουν ελεύθερα λιπαρά οξέα. Χάρη στον εξευγενισμό (ραφινάρισμα), ο οποίος μπορεί να πραγματοποιηθεί με φυσικές ή χημικές μεθόδους, τα ελαιόλαδα αποκτούν χαρακτηριστικά και γεύση παρόμοια με του καθαρού λαδιού. Εάν στο ελαιόλαδο, εκτός από τα ελεύθερα λιπαρά οξέα, υπάρχουν και ακαθαρσίες (ρητινώδεις ουσίες, πρωτεΐνες ή υπολείμματα φυτικών ιστών) για τον εξευγενισμό απαιτείται μετάγγιση, πλύσιμο, διύλιση και αφαίρεση με διαλύτες και διαδοχικές διηθήσεις της ελαιώδους διάλυσης με επανάκτηση του διαλύτη. Το θειούχο ελαιόλαδο, εκχύλισμα με τον θειούχο άνθρακα, είναι πράσινο και έχει δυσάρεστη οσμή. Γι' αυτό χρησιμοποιείται στην παρασκευή πράσινου σαπουνιού ή, αν δεν έχει πολύ μεγάλη οξύτητα, εξευγενίζεται και χρησιμοποιείται ως εδώδιμο.

[Επεξεργασία] Ιστορικά στοιχεία

Στον ελληνικό χώρο έχουν βρεθεί αφενός πιεστήρια για παραγωγή λαδιού από τις ελιές και αφετέρου δοχεία (πιθάρια) αποθήκευσης λαδιού που χρονολογούνται πριν από τα ιστορικά χρόνια.
Οι χρήσεις του λαδιού, εκτός από τη χρήση του στις τροφές ήταν:

• για φωτισμό (λύχνοι)
• για τα αρώματα (αρωματικά λάδια)
• σαν συντηρητικό
• για περιποίηση του σώματος / καθαρισμό
• στη βυρσοδεψία

[Επεξεργασία] Παραγωγές χώρες

Οι μεσογειακές χώρες είναι από τους σημαντικότερους παραγωγούς ελαιολάδου στον κόσμο, με την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία να παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες^{[εκκρεμεί παραπομπή]}. Η Ισπανία παράγει μεγαλύτερες ποσότητες ελαιολάδου από τις άλλες δύο, ενώ η Ελλάδα παράγει πιο ποιοτικό ελαιόλαδο από τις άλλες δύο μεσογειακές χώρες^{[εκκρεμεί παραπομπή]}.

[Επεξεργασία] Ποιότητες

Σύμφωνα με την ισχύουσα ποιοτική κατάταξη «παρθένο ελαιόλαδο» είναι: το έλαιο που λαμβάνεται μόνο με μηχανικές μεθόδους ή άλλες φυσικές επεξεργασίες, με συνθήκες που δεν προκαλούν αλλοίωση του ελαίου και τα οποία δεν έχουν υποστεί καμία άλλη επεξεργασία, πλην της πλύσης, της μετάγγισης, της φυγοκέντρισης και της διήθησης. Εξαιρούνται τα έλαια που λαμβάνονται με διαλύτες, με βοηθητικές ύλες παραλαβής που έχουν χημική ή βιοχημική δράση, ή με μεθόδους επανεστεροποίησης ή πρόσμιξης με έλαια άλλης φύσης. Επομένως, το «παρθένο ελαιόλαδο» είναι το λάδι ‘φυσικός χυμός’, το οποίο περιέχει ανέπαφα όλα τα βασικά συστατικά που περιείχε και μέσα στον ελαιόκαρπο (βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, μικροστοιχεία κτλ) και κατ’ επέκταση εκείνο που έχει όλες τις ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες.
Τα «παρθένα ελαιόλαδα» κατατάσσονται και ταξινομούνται αναλυτικά με τις ακόλουθες ονομασίες, ανάλογα με την περιεκτικότητά τους σε ελεύθερα λιπαρά οξέα (οξύτητα) και με κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που προβλέπονται για την κάθε κατηγορία:

• Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο (οξύτητα ≤0,8%)

• Παρθένο Ελαιόλαδο (οξύτητα ≤2,0%)

• Ελαιόλαδο Λαμπάντε (οξύτητα >2,0%) (είναι ακατάλληλο για κατανάλωση ως έχει και προορίζεται για ραφινάρισμα ή για βιομηχανική χρήση).

[Επεξεργασία] Δείτε επίσης

• Αγουρέλαιο
• Κρητική Διατροφή

Το ένα πέμπτο των ζώων και φυτών κινδυνεύει με εξαφάνιση

Σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις

---

Δ

Περίπου ένα στα πέντε σπονδυλωτά ζώα και φυτά της Γης απειλείται με αφανισμό, σύμφωνα με την μεγαλύτερη έως τώρα επιστημονική έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από 174 ερευνητές ανά τον κόσμο και έρχεται να αναδείξει για μια ακόμη φορά την επείγουσα ανάγκη να ληφθούν μέτρα προστασίας της βιοποικιλότητας του πλανήτη μας.

Το ζήτημα είναι επίκαιρο καθώς ήδη διεξάγεται στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας η σύνοδος κορυφής 200 χωρών, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με την ελπίδα ότι οι κυβερνήσεις αυτή τη φορά θα μπορέσουν να θέσουν έως το 2020 νέους ρεαλιστικούς και επιτεύξιμους στόχους για την προστασία των ειδών και των οικοσυστημάτων, που κινδυνεύουν από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες, την μόλυνση και την κλιματική αλλαγή.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Science”, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό και το BBC, ανέλυσε δεδομένα από 25.000 είδη θηλαστικών, πουλιών, αμφίβιων, ερπετών και ψαριών και επαναξιολόγησε την κατάσταση των ειδών που περιλαμβάνονται στην «κόκκινη λίστα» της Διεθνούς Ένωσης για την Προστασία της Φύσης (IUCN). Η IUCN τόνισε ότι η Γη απειλείται με τον μαζικό αφανισμό στην ιστορία της, μετά τον πέμπτο που πριν από 65 εκατ. χρόνια εξαφάνισε τους δεινόσαυρους.

Οι επιστήμονες συμπέραναν ότι κατά μέσο όρο 50 είδη μετακινούνται πιο κοντά στην εξαφάνιση κάθε χρόνο, λόγω επέκτασης των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων (γεωργία, υλοτομία, κυνήγι-αλιεία κ.α.) που προκαλούν καταστροφή των φυσικών ενδιαιτημάτων των ζώων, αλλά και εξαιτίας του εξελικτικού ανταγωνισμού από άλλα είδη-επιδρομείς. Από την άλλη πάντως, η μελέτη διαπίστωσε ότι οι μέχρι τώρα προσπάθειες προστασίας αποδίδουν, καθώς 64 είδη έχουν βελτιώσει την κατάστασή τους.

Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, οι σοβαρότερες απώλειες από άποψη βιοποικιλότητας λαμβάνουν χώρα στη Νοτιοανατολική Ασία. Ανάμεσα στα είδη, τα αμφίβια αντιμετωπίζουν αναλογικά τον μεγαλύτερο κίνδυνο (41%) και τα πουλιά τον μικρότερο (13%). Ο επιφανής βιολόγος-οικολόγος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Εντουαρντ Ο.Γουίλσον έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου ότι «η ραχοκοκαλιά της βιοποικιλότητας υποσκάπτεται».

Μια ξεχωριστή μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο ίδιο επιστημονικό περιοδικό, συμπεραίνει ότι η παγκόσμια βιοποικιλότητα θα συνεχίσει να μειώνεται κατά τον τρέχοντα αιώνα, αλλά, με τις κατάλληλες πολιτικές, ο ρυθμός των απωλειών μπορεί να επιβραδυνθεί. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας Πολ Λίντλεϊ του πανεπιστημίου Paris-Sud του Παρισιού, τυχόν απραξία θα συνεπάγεται καταστροφική απώλεια της βιοποικιλότητας.

Εξάλλου, στο πλαίσιο του Διεθνούς Έτους Βιοποικιλότητας που έχει κηρυχθεί το 2010, το περιοδικό “Philosophical Transactions of Royal Society” της Βασιλικής Εταιρίας επιστημών της Βρετανίας, αφιέρωσε ειδικό τεύχος με 16 επιστημονικά άρθρα στο ζήτημα. Όπως, μεταξύ άλλων, τονίζεται, οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα πλήρη και σαφή εικόνα για τις απώλειες ειδών στη φύση και υποπτεύονται ότι η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη στην πραγματικότητα, ξεπερνώντας σε μέγεθος οτιδήποτε ανάλογο έχει προκύψει από την ιστορία των απολιθωμάτων του πλανήτη μας σχετικά με τους προηγούμενους μαζικούς αφανισμούς ειδών.

---

πηγη Σκαι

Οι μέλισσες είναι πιο γρήγορες από έναν υπολογιστή

Κάνουν ταχύτερα ενστικτωδώς «μαθηματικούς» υπολογισμούς

Πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα είναι ικανές να λύσουν οι μέλισσες, που ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής θα χρειαζόταν μέρες, σύμφωνα με νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να αναδείξει μια ακόμη ικανότητα ενστικτώδους νοημοσύνης στο ζωικό βασίλειο.

Οι μέλισσες, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, υπό τον δρα Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών, του πανεπιστημίου του Λονδίνου, η οποία δημοσιεύεται στο αμερικανικό περιοδικό οικολογίας και βιολογίας "The American Naturalist", μαθαίνουν να πετούν ακολουθώντας τη συντομότερη δυνατή διαδρομή, προκειμένου να εξοικονομούν ενέργεια, ανάμεσα στα λουλούδια, που έχουν προηγουμένως ανακαλύψει με τυχαία σειρά. 
Με τον τρόπο αυτό "δίνουν λύση" στο λεγόμενο "πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή", ένα διάσημο γρίφο στο χώρο των οικονομικών και των μαθηματικών.
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δίνουν λύση στο πρόβλημα συγκρίνοντας το μήκος όλων των πιθανών διαδρομών και επιλέγοντας τον πιο σύντομο. Όμως οι μέλισσες φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας, απλώς με ένα εγκέφαλο που δεν είναι μεγαλύτερος από ένα σπόρο.
Χρησιμοποιώντας τεχνητά άνθη, συνδεδεμένα με υπολογιστές, οι ερευνητές απέδειξαν ότι οι μέλισσες δεν ακολουθούν μια πορεία απλώς με βάση τη τυχαία σειρά που βρήκαν προηγουμένως τα λουλούδια, αλλά πηγαίνουν από λουλούδι σε λουλούδι ακολουθώντας συγκεκριμένο "σχέδιο" που τους επιτρέπει να πετάνε όσο γίνεται λιγότερο.
"Παρά τους μικροσκοπικούς εγκεφάλους τους, οι μέλισσες είναι ικανές για εντυπωσιακά κατορθώματα στη συμπεριφορά τους. Πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή χωρίς κομπιούτερ", δήλωσε ο Νάιτζελ Ρέιν.
Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους σε διάφορα πρακτικά προβλήματα, όπως στην καλύτερη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε ένα δίκτυο (π.χ. κυκλοφοριακό) ή στην εκτεταμένη αλυσίδα τροφοδοσίας μιας επιχείρησης, που στέλνει φορτηγά σε όλα σημεία του ορίζοντα και θέλει να εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα στις μετακινήσεις.
(Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

πηγη Ελευθεροτυπια

Τα φυτά οι καλύτεροι «καθαριστές» της ατμόσφαιρας

Απορροφούν σε μεγαλύτερο βαθμό απ΄ ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα ορισμένους χημικούς ρυπαντές

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Τα φυτά και ιδιαίτερα κάποια δέντρα που βρίσκονται υπό καθεστώς στρες αποτελούν ακόμη καλύτερους «καθαριστές» της ατμόσφαιρας απ΄ ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, καθώς απορροφούν σε μεγαλύτερο βαθμό ορισμένους χημικούς ρυπαντές.

Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι τα φυτά απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Δεν γνώριζαν όμως ότι αποτελούν τους καλύτερους «απορροφητήρες» μιας οικογένειας επικίνδυνων χημικών που ονομάζονται πτητικές οργανικές ενώσεις (Volatile Οrganic Compounds, VΟCs). Αυτού του είδους τα χημικά που μπορούν να έχουν μακροπρόθεσμη περιβαλλοντική επίδραση, καθώς και επίδραση στην υγεία του πληθυσμού, σχηματίζονται από υδρογονάνθρακες και άλλες ουσίες οι οποίες παράγονται στην ατμόσφαιρα είτε φυσικά είτε λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας. Δεδομένου ότι τα VΟCs μπορούν σε συνδυασμό με τα οξείδια του αζώτου να σχηματίσουν το γνωστό όζον συμβάλλουν σε φλεγμονές του αναπνευστικού συστήματος και σε εμφάνιση κρίσεων άσθματος.

Τώρα ερευνητές από το Εθνικό Κέντρο για την Ερευνα της Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ στο Κολοράντο διεξήγαγαν μελέτη προκειμένου να ανακαλύψουν πόσο καλοί «σκουπιδοφάγοι» της ατμόσφαιρας είναι τα φυτά. Οπως αναφέρουν στην επιθεώρηση «Science» είδαν ότι τα φυλλοβόλα δένδρα απορροφούν τα VΟCs από την ατμόσφαιρα ως και τέσσερις φορές ταχύτερα απ΄ ό,τι πιστεύαμε. Μάλιστα οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη απορρόφηση των χημικών της ατμόσφαιρας γίνεται στα πυκνά δάση και κυρίως στην κομοστέγη του δάσους, δηλαδή στους ανώτερους ορόφους του οι οποίοι αποτελούνται από τα φυλλώματα των δένδρων.

Συγκεκριμένη ανάλυση σχετικά με τις λεύκες έδειξε ότι όταν αυτά τα δένδρα βρίσκονται υπό καθεστώς στρες- εξαιτίας ενός φυσικού «τραύματος» ή της έκθεσης σε κάποιον παράγοντα όπως το όζον - αυξάνουν σημαντικά το ποσοστό απορρόφησης των VΟCs.

«Τα φυτά καθαρίζουν τον αέρα σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ΄ ό,τι νομίζαμε» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Τόμας Καρλ και πρόσθεσε ότι αποτελούν τους καλύτερους «συμμάχους» στη μάχη με την ατμοσφαιρική ρύπανση.

ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΗΜΑ

Πώς το γάλα μπήκε στο μενού των νεολιθικών Ευρωπαίων

---

Αμβούργο, Γερμανία

Πριν από περίπου 7.500 χρόνια, οι Homo sapiens που κατοικούσαν στην Ευρώπη ήταν πρωτόγονοι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες που δεν μπορούσαν καν να χωνέψουν το φρέσκο γάλα. Λιγότερο από δυόμισι χιλιάδες χρόνια αργότερα, οι πληθυσμοί τους φαίνεται ότι είχαν αντικατασταθεί από τους γεωργούς της Μέσης Ανατολής, που εισέβαλαν στην Ευρώπη με τα κοπάδια τους.

Οι παλαιοανθρωπολόγοι γνώριζαν ότι η κτηνοτροφία και τα γαλακτοκομικά προϊόντα εμφανίστηκαν στην Κεντρική Ευρώπη όταν άκμασε ο πολιτισμός της λεγόμενης Γραμμικής Ταινιωτής Κεραμικής (παίρνει το όνομά του από τα χαρακτηριστικά σχέδια των αγγείων). Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν νομάδες, όπως οι  προηγούμενοι κυνηγοί-τροοφυσυλλέκτες, αλλά συγκεντρώνονταν σε μικρά χωριά, όπου ζούσαν από τα δημητριακά και τα βοοειδή τους.

Γύρω στο 5300 π.Χ, ολόκληρη η Κεντρική Ευρώπη είχε αρχίσει να πίνει γάλα και να καλλιεργεί δημητριακά. Λιγότερο από 300 χρόνια αργότερα, ο νέος, πιο καθιστικός τρόπος ζωής είχε φτάσει μέχρι την περιοχή του Παρισιού.

Μέχρι σήμερα, αναφέρει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, οι περισσότεροι επιστήμονες πίστευαν ότι οι Ευρωπαίοι άρχισαν σταδιακά να αντιγράφουν την τεχνογνωσία των λίγων γεωργών και κτηνοτρόφων από τη Μέση Ανατολή που τύχαινε να φτάσουν μέχρι τα μέρη τους. Η κτηνοτροφία, επομένως, ήταν μια ιδέα που εξαπλώθηκε «ειρηνικά» στην Ευρώπη.

Τώρα, όμως, οι ανθρωπολόγοι ανακαλύπτουν στοιχεία που δείχνουν να ανατρέπουν την κρατούσα άποψη. Η εικόνα που έχει αρχίσει να προκύπτει είναι ότι οι κτηνοτρόφοι της Μέσης Ανατολής ουσιαστικά κατέκτησαν τους Ευρωπαίους.

Το γερμανικό περιοδικό επικαλείται ευρήματα σε πρόσφατες ανασκαφές στην Τουρκία, καθώς και γενετικές αναλύσεις σε νεολιθικούς σκελετούς και οστά εκτρεφόμενων ζώων. Τα νέα αυτά στοιχεία προήλθαν από συνεργασία 13 ερευνητικών φορέων στην Ευρώπη και έχουν δημοσιευτεί την τελευταία τριετία σε περιοδικά όπως τo Nature και το BMC Evolutionary Biology.

Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν πλέον ότι, γύρω στο 7000 π.Χ., γεωργοί από τη Μέση Ανατολή πέρασαν μαζικά το Βόσπορο και επεκτάθηκαν στους πλούσιους βοσκότοπους της Ευρώπης, φέρνοντας μαζί τους ζώα όπως τα βοοειδή και οι χοίροι.

Ενδείξεις για επιμειξία με τους αυτόχθονες πληθυσμούς της Ευρώπης δεν έχουν βρεθεί, ένδειξη ότι οι δύο λαοί παρέμειναν απομονωμένοι. Αντίθετα, οι αρχαιολόγοι υποψιάζονταν ότι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες και γεωργοί-κτηνοτρόφοι συγκρούστηκαν με βιαιότητα.

Αυτοί που νίκησαν ήταν οι προηγμένοι κτηνοτρόφοι, κυρίως επειδή μπορούσαν να εξασφαλίζουν πιο εύκολα τροφή.

Το περίεργο όμως είναι ότι οι γεωργοί  της Μέσης Ανατολής έτρωγαν μεν γαλακτοκομικά προϊόντα όπως το τυρί, δεν μπορούσαν όμως να πιουν το φρέσκο γάλα.

Αυτό συνέβαινε επειδή οι ενήλικοι Homo sapiens κανονικά δεν παράγουν το ένζυμο της λακτάσης, με το οποίο διασπάται η λακτόζη του γάλακτος. Από τη στιγμή που κάποιος ενηλικιωνόταν, το γάλα θα του προκαλούσε στομαχικές διαταραχές, διάρροια και ναυτία, όπως εξάλλου συμβαίνει και σήμερα στους λαούς της Αφρικής και της Ασίας.

Η μεγάλη αλλαγή ήρθε με την εμφάνιση μιας μετάλλαξης που επέτρεπε στους ενήλικες να συνεχίσουν να πίνουν γάλα.

Και αυτό φαίνεται ότι δεν συνέβη στη Μέση Ανατολή αλλά στην Ευρώπη, την εποχή της Γραμμικής Ταινιωτής Κεραμικής.

Αναλύσεις σε χιλιάδες νεολιθικά οστά αποκάλυψαν πέρυσι ότι οι πρώτοι άνθρωποι που άρχισαν να πίνουν γάλα έζησαν στην περιοχή της Αυστρίας, της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας.

Δεδομένου ότι η μετάλλαξη προσέφερε στους φορείς της ένα τεράστιο εξελικτικό πλεονέκτημα, σύντομα εξαπλώθηκε σε μεγάλο μέρος του ευρωπαϊκού πληθυσμού.

Φαίνεται λοιπόν ότι νεολιθικοί άνθρωποι της Μέσης Ανατολής έμαθαν πρώτοι πώς να εκτρέφουν ζώα, χρειάστηκε όμως να ταξιδέψουν στην Ευρώπη για να αρχίσουν να πίνουν το φρέσκο γάλα τους.

Όπως εκτιμά ο Χοακίμ Μπούργκερ, ανθρωπολόγος του Πανεπιστημίου του Μάινζ που μελετά το θέμα, το γάλα διαμόρφωσε την ανθρώπινη ιστορία τόσο καθοριστικά όσο τη διαμόρφωσε αργότερα η πυρίτιδα.

«Αυτό που έγινε τότε ήταν μια λευκή επανάσταση» σχολίασε.

Newsroom ΔΟΛ πηγη in.gr

Λειψυδρία, το επόμενο πρόβλημα του πλανήτη

Η λειψυδρία θα είναι το πλέον επιτακτικό πρόβλημα την επόμενη δεκαετία και θα διογκώνεται από την αύξηση του πληθυσμού στον πλανήτη, σύμφωνα με τον επικεφαλής επιστημονικό σύμβουλο της βρετανικής κυβέρνησης Σερ Τζον Μπέντινγκτον.

Μιλώντας στο Reuters Global Climate and Alternative Energy Summit, που διεξάγεται στο Σαν Φρανσίσκο, ο επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος της κυβέρνησης Κάμερον τόνισε ότι «η διαθεσιμότητα γλυκού νερού θα είναι, πιθανά, το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί». «Η γεωργική δραστηριότητα συνδέεται στενά με αυτό, αλλά θα έλεγα ότι το νερό θα είναι, πιθανά, μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας τα επόμενα δέκα χρόνια», συμπλήρωσε.

Ο ειδικός στα οικονομικά και τη βιολογία βιώσιμης διαχείρισης ανανεώσιμων πόρων είπε ότι σειρά παραγόντων μπορεί να συνδυαστούν για να αυξήσουν τον κίνδυνο. «Η αύξηση του πληθυσμού, η αύξηση του πλούτου, η αστικοποίηση και η κλιματική αλλαγή θα δημιουργήσουν σοβαρά προβλήτα στην ανθρωπότητα», υπογράμμισε ο κ. Μπέντινγκτον.

Ο πληθυσμός του πλανήτη, που ανέρχεται σήμερα σε 6,6 δισεκατομμύρια, αναμένεται να αυξηθεί κατά 2,5 δισεκατομμύρια μέχρι το 2050, ενώ η αύξηση του πλούτου και η αστικοποίηση ενισχύουν τη ζήτηση για νερό. Η Διακυβερνητική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή υποστηρίζει ότι 90 με 220 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αφρική κινδυνεύουν να βρεθούν, μέχρι το 2020, αντιμέτωποι με νέες πιέσεις στην προσφορά νερού, λόγω της αλλαγής του κλίματος.

Ο κ. Μπέντινγκτον προειδοποίησε ότι προτεραιότητα στην έρευνα πρέπει να δοθεί στα κλιματικά σημεία καμπής. Τα σημεία αυτά αναφέρονται στην άνοδο της θερμοκρασίας που πυροδοτεί αντίδραση της φύσης, η οποία με τη σειρά της ενισχύει την κλιματική αλλαγή (παραδείγματος χάρη, η άνοδος της θερμοκρασίας στον Αρκτικό Κύκλο προκαλεί την τήξη και σήψη της παγωμένης βλάστησης, απελευθερώνοντας μεθάνιο και επιταχύνοντας με αυτό τον τρόπο την αλλαγή του κλίματος).

Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι οι φόβοι για την ασφάλεια στην τροφοδοσία με νερό, η αυξανόμενη ζήτηση για τρόφιμα και η προσπάθεια για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου δημιουργούν επιχειρηματικές ευκαιρίες. Αναφορικά με τις τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα, οι χώρες πρέπει να εστιάσουν τη δραστηριότητά τους στα ιδιαίτερα πλεονεκτήματά τους, τόσο στις φυσικούς πόρους τους όσο και στον μεταποιητικό τομέα, είπε ο Βρετανός επιστήμονας.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Όσπρια και κρασί

...σε γευστικούς συνδυασμούς που θα σας ξαφνιάσουν ευχάριστα ΤΗΣ MAΡΙΑΣ ΔΗΜΟΥ, ΟΙΝΟΧΟΟΥ,
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΕΝΑΣ ΣΟΜΕΛΙΕ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΣΑΣ
Πηγή αμύλου, πρωτεϊνών και φυτικών ινών, τα όσπρια διαδραματίζουν, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, σημαντικό ρόλο στη διατροφή πολλών πολιτισμών. Ωστόσο, πολλοί, στο άκουσμά τους και μόνο, δυσανασχετούν. Ισως γιατί στο μυαλό τους έρχονται εικόνες από την παιδική τους ηλικία, τότε που οι φακές και η φασολάδα ήταν συχνά αιτία για γκρίνια.
Είναι αλήθεια ότι αρκετές οικογένειες δεν βάζουν συχνά κάποιο όσπριο στο τραπέζι τους. Και ακόμη πιο σπάνια αναζητούν το κατάλληλο κρασί για να τα συνοδεύσουν. Και όμως, υπάρχουν συνταγές με όσπρια που μπορούν να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα και να μας δημιουργήσουν την επιθυμία να δοκιμάσουμε πρωτόγνωρους γευστικούς
Φασόλια Ξινόμαυρο
Λευκά, κόκκινα, μαύρα, μαυρομάτικα, γίγαντες ή μπαρμπουνοφάσουλα, όλα στη διάθεσή σας. Τα φασόλια μπορούν να μπουν στο καθημερινό τραπέζι με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και να συνδυαστούν ποικιλοτρόπως με διάφορα κρασιά. Η παραδοσιακή φασολάδα, συνοδευμένη με φέτα ή ρέγκα, ταιριάζει πολύ με ένα αντίστοιχα παραδοσιακό Ξινόμαυρο. Οι γίγαντες πλακί, όπως και τα φασόλια χάντρες ή αλλιώς μπαρμπουνοφάσουλα, προτιμούν ένα ελαφρύ κόκκινο κρασί ή ένα καλοδομημένο ροζέ. Τα μαυρομάτικα παίζουν σε πολλά ταμπλό. Αν είναι σε σαλάτα με πολλά μυρωδικά ή μαγειρεμένα με χόρτα, συνοδεύονται με λευκά αρωματικά κρασιά, όπως ένα Μοσχάτο, ενώ, αν πλαισιώνονται με τόνο, προτιμούν ένα λιγότερο αρωματικό λευκό κρασί με δροσερή οξύτητα. Ομοίως και τα φασόλια πιάζ δεν θα πουν «όχι» σε ένα κομψό λευκό κρασί, όπως εκείνο που βασίζεται στον Ροδίτη. Για τις μέρες που έχετε «έθνικ διαθέσεις», συνοδεύστε τα φαλάφελ σας με ένα λευκό κρασί με μέτριο σώμα και ευχάριστα αρώματα, όπως ένα Σαββατιανό. Απολαύστε τα μεξικάνικα μπουρίτος με «ξελογιάστρες» Μαργαρίτες και το πικάντικο τσίλι κον κάρνε (κοκκινιστό με μοσχαρίσιο κιμά, τσίλι και φασόλια) με ένα πληθωρικό Cabernet Sauvignon. Και αν σας αρέσουν οι χορτοφαγικές επιλογές και αγαπάτε το τόφου, ανάλογα βέβαια με το έδεσμα που συνοδεύει, μπορείτε να το συνδυάσετε με σάκε ή λευκά κρασιά, αρωματικά, με ελαφρώς γλυκιά γεύση.
Ρεβίθια Semillon
Τα ρεβίθια, μαγειρεμένα με κρεμμύδι και λεμόνι, έχουν πλούσια γεύση, που συνδυάζει τη γλυκιά σπιρτάδα του κρεμμυδιού με την ευχάριστη οξύτητα του λεμονιού. Ταιριάξτε τα με ένα λευκό κρασί, πλούσιο και με ελαφρώς γλυκιά γεύση. Δώστε στο πιάτο σας έναν διεθνή χαρακτήρα και συνδυάστε το με κρασιά από ποικιλίες όπως Semillon ή Torrontes. Με την ίδια γευστική λογική μπορείτε να προσεγγίσετε τα ρεβίθια όταν είναι μαγειρεμένα με ρύζι. Αντιθέτως, αν τα προτιμάτε κοκκινιστά, αρτυμένα με πολλά μπαχαρικά, μη διστάσετε να δοκιμάσετε ένα πολυποικιλιακό ροζέ με... πικάντικες διαθέσεις.
Τα ρεβίθια όμως αποτελούν και θαυμάσια πρώτη ύλη για πολύ δημοφιλή εδέσματα, όπως οι ρεβιθοκεφτέδες και το χούμους. Τραγανοί και μυρωδάτοι, οι ρεβιθοκεφτέδες βρίσκουν το ταίρι τους σε ένα λευκό κρασί με μέτριο σώμα και καλή οξύτητα και φλερτάρουν επίμονα με μια παγωμένη μπίρα lager. Στην ελαφρώς πικρή και πλούσια γεύση της ενδίδει και το χούμους, αφού το ταχίνι και το σκόρδο που περιέχει απαιτούν ισχυρούς γευστικούς συνδυασμούς. Και αν η μπίρα δεν είναι η πρώτη σας επιλογή, ένα ποτήρι τσίπουρο είναι το πιο κατάλληλο ποτό για μια αραβική πίτα αλειμμένη με χούμους.
Φακές Pοδίτης
Η πιο γνωστή και δημοφιλής συνταγή για τις φακές είναι σε σούπα - χυλωμένες, με το ξίδι και το σκόρδο τους. Αυτό, βέβαια, είναι ένα πιάτο δύσκολο να συνδυαστεί με κρασί, λόγω της ρευστής υφής του αλλά και της έντονης γεύσης του ξιδιού που περιέχει. Μπορείτε όμως να δοκιμάσετε ένα Ξινόμαυρο, οινοποιημένο με τον παραδοσιακό τρόπο, ή να δώσετε μια ευκαιρία σε ένα λευκό Νυχτέρι από τη Σαντορίνη, που, λόγω της οινοποίησής του, χαρακτηρίζεται από στοιχεία οξείδωσης. Οταν οι φακές συνδυάζονται με κρέας, όπως λουκάνικο, τότε η εκδοχή του κόκκινου κρασιού υπερισχύει. Και αν το κρέας έχει έντονη καπνιστή γεύση, όπως το απάκι και το σύγλινο, ένα κόκκινο κρασί από Syrah είναι μια πολύ καλή επιλογή. Στην περίπτωση που συνοδεύετε τις φακές σας με ψάρι, προτιμήστε το λευκό κρασί και, αν δεν σας αρέσουν οι οξειδωμένες νότες από το Νυχτέρι, δοκιμάστε ένα καλοδομημένο λευκό κρασί, όπως έναν Ροδίτη - Chardonnay. Τα λευκά κρασιά είναι επίσης καλή επιλογή όταν οι φακές συνδυάζονται με ρύζι. Το λεγόμενο φακόρυζο, ανάλογα με τα μυρωδικά που περιέχει, κατευθύνει και την επιλογή κρασιού. Από ένα «ειλικρινές» Σαββατιανό έως ένα αρωματικό Sauvignon Blanc - στην περίπτωση που η συνταγή έχει διανθιστεί με φύλλο δάφνης, μαϊντανό, ρίγανη ή βασιλικό. Ενας διαφορετικός τρόπος για να απολαύσετε τις φακές είναι σε σαλάτα, σε συνδυασμό με ντομάτα και άλλα λαχανικά. Στην περίπτωση αυτή, ένα ροζέ από Ξινόμαυρο δεν θα ήταν καθόλου κακή επιλογή.
Φάβα Ασύρτικο
Η βελούδινη υφή, η πληθωρική γεύση και η λεπτή επίγευσή της καθιστούν τη φάβα την «κομψότερη» των οσπρίων. Στην κλασική της εκδοχή περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, κρεμμύδι, μαϊντανό ή κάππαρη και ταιριάζει θαυμάσια με λευκά κρασιά από τις ποικιλίες Αθήρι, Αηδάνι και Ασύρτικο. Στην περίπτωση που συνοδεύεται από καραμελωμένα κρεμμύδια, η γεύση της γίνεται λίγο πιο γλυκιά και καλό θα ήταν το κρασί να έχει πιο πλούσια γεύση ή να είναι ελαφρώς πιο αλκοολικό. Αν πάλι έχετε νοσταλγήσει τη γεύση της θάλασσας, συνοδεύστε τη φάβα σας με λίγο χταπόδι και μείνετε πιστοί σε μια οινική επιλογή νησιωτικής προέλευσης.
Κουκιά Ρετσίνα
Τα κουκιά μπορούν να θεωρηθούν τα όσπρια του «περιθωρίου», γιατί δεν είναι «συμβατά» με όλους τους ανθρώπινους οργανισμούς (κυάμωση είναι μια δυσανεξία προς τα κουκιά οφειλόμενη σε έλλειψη ενός ενζύμου). Κρύβοντας όμως κάτω από τη σκληρή σάρκα τους έναν νόστιμο, βελούδινο καρπό, έχουν και αυτά το δικό τους πιστό κοινό. Οταν σερβίρονται με ξίδι και λαδορίγανη, είναι μεζές ταιριαστός με ρετσίνα, ενώ, όταν είναι μαγειρεμένα με ντομάτα, κρεμμύδι, σκόρδο και δάφνη, δεν αρνούνται ένα γοητευτικό, αντίστοιχα, βελούδινο κρασί, όπως ένα Merlot.
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Μεικτά Δάση, Ανθεκτικά στις Πυρκαγιές


Οι πευκώνες αποτελούσαν πάντοτε βασικό συστατικό του αττικού τοπίου, λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με την ανθρώπινη παρέμβαση κατά εποχές. Αν είχε γίνει διαχείριση των πευκοδασών και οι αναγκαίες αραιώσεις, θα αποφεύγαμε ένα μεγάλο αριθμό πυρκαγιών ή όσες εκδηλώνονταν δεν θα είχαν τόσο καταστροφικές συνέπειες.

Το 16,8% του συνόλου των ελληνικών δασών είναι κυρίως χαλέπιος και τραχεία πεύκη. Ωστόσο, όπως τονίζουν οι επιστήμονες θα μπορούσαμε σε ορισμένα σημεία να δημιουργήσουμε ένα μεικτό δάσος πιο ανθεκτικό στη φωτιά.

Ετσι και αλλιώς σε μεγάλα τμήματα των καμένων εκτάσεων (περίπου 50.000 στρέμματα εκτιμούν οι δασολόγοι) θα χρειαστεί να επέμβουμε με αναδασώσεις εάν θέλουμε να ξαναγίνει δάσος, καθώς πρόκειται για εκτάσεις που έχουν καεί τουλάχιστον δύο φορές σε λιγότερο από 10 χρόνια. Δει δη χρημάτων βέβαια, καθώς τα στρέμματα που αναδασώνονται βαίνουν μειούμενα κάθε χρόνο, λόγω έλλειψης κονδυλίων, πολλώ δε μάλλον που ένα μεικτό δάσος για να φυτευτεί κοστίζει περισσότερο.

Το πεύκο αμέσως μετά τη φωτιά εφόσον είναι αρκετά ώριμο έχει τη δυνατότητα να αναγεννηθεί. Ωρες μόνο μετά την πυρκαγιά τα κουκουνάρια που έχουν σκάσει αφήνουν σπόρους που θα δημιουργήσουν τα νέα πεύκα. Ομως κανονικά θα έπρεπε το νέο δάσος να αραιωθεί, καθώς τα νεαρά δέντρα φυτρώνουν πολύ κοντά το ένα στο άλλο δημιουργώντας πολύ εύφλεκτες συνθήκες. «Αν το πευκοδάσος καθαριστεί και δεν υπάρχει υπόροφος βλάστηση, η πυρκαγιά όταν ξεσπάσει θα μείνει στο έδαφος και δεν θα καταστρέψει τα δέντρα».

Το θέμα της διαχείρισης των δασών είναι βασικά οικονομικό. Εφόσον δεν προκύπτει κέρδος από τις εργασίες εντός του δάσους -όπως παλαιότερα συνέβαινε με τους ρητινοσυλλέκτες- το κράτος πρέπει να καταβάλλει κονδύλια χωρίς άμεσο και εμφανές κέρδος.

Το πεύκο είναι η εύκολη λύση, καθώς αναγεννάται εύκολα μόνο του και επιβιώνει σε ξηροθερμικά και υποβαθμισμένα εδάφη. Οτιδήποτε άλλο απαιτεί σημαντικές παρεμβάσεις τουλάχιστον το πρώτο χρονικό διάστημα.

Χρειάζεται μελέτη

«Ενα μεικτό δάσος, είναι ασφαλώς ανθεκτικότερο στην πυρκαγιά και επίσης δίνει περισσότερη τροφή στην πτερωτή πανίδα. Μπορούμε στις αναδασώσεις να μην χρησιμοποιήσουμε χαλέπιο πεύκη σε κάποια σημεία», τονίζει στην «Κ» ο κ. Γεώργιος Λυριντζής, διευθυντής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Αθηνών. «Αν και δεν πρόκειται για φυτά πολύ απαιτητικά, χρειάζεται ωστόσο να προηγηθεί μελέτη για τις δυνατότητες του εδάφους σε συγκεκριμένα σημεία να υποστηρίξει αυτά τα φυτά», συμπληρώνει. Ο κ. Λυριντζής προτείνει να φυτευτούν δέντρα που αποτελούν συστατικά στοιχεία του μεσογειακού τοπίου, όπως η κουκουναριά, η βελανιδιά, η χοώδης δρυς, η αργιά, η ιτιά, η κουτσουπιά, η δάφνη του Απόλλωνα, η χαρουπιά αλλά και το κυπαρίσσι, το οποίο «εδώ στην Ελλάδα το έχουμε συνδέσει με συγκεκριμένους χώρους, αλλά θα ταίριαζε», προσθέτει.

Οσον αφορά τη θαμνώδη βλάστηση, μπορούν επίσης να φυτευτούν πουρνάρι, χρυσόξυλο, σχίνο, κουμαριά, γλιστροκουμαριά, πιξάρι, ρείκια, πυράκανθος, λιγούστρο και στις υγρότερες θέσεις, πικροδάφνη, λυγαριά, μυρτιά και σπάρτα για σταθεροποίηση του εδάφους.

Οπως τονίζει ο κ. Λυριντζής οι παρεμβάσεις αυτές μπορούν να γίνουν περίπου στο 25% της έκτασης όπου πρόκειται να πραγματοποιηθούν αναδασώσεις, εφόσον βέβαια δοθούν τα αναγκαία κονδύλια.

Θα πρέπει ωστόσο να αποφύγουμε το πλατάνι επειδή προσβάλλεται από μια ασθένεια και μπορεί να καταστραφεί εύκολα, αφού αυτή η ασθένεια έχει τη δυνατότητα να μεταφέρεται εύκολα. Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Αθηνών, λέει «όχι» στα ξενικά φυτά, όπως ευκάλυπτους, ακακίες, αείλανθους «γιατί είναι ξένα ως προς τη δική μας χλωρίδα».

Τονίζει εξάλλου ότι εφόσον πρόκειται για δάσος πρέπει να αποφευχθούν είδη, τα οποία μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από κάποιους για να αποδείξουν δικαιώματα κυριότητας, όπως οι ελιές, οι αγριελιές, οι αμυγδαλιές, οι συκιές ή οι μουριές.

Μέθοδος... ελαιόδεντρων

Η φύτευση ελαιόδεντρων και μάλιστα αρκετά μεγάλων, σε καμένες δασικές εκτάσεις είναι μια συνήθης τακτική καταπατητών που έτσι προσπαθούν να αποδείξουν ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για καλλιεργήσιμες εκτάσεις, για χωράφια που δυνητικά στο μέλλον θα μπορούσαν να οικοδομηθούν.

Δεδομένου ότι δεν υπάρχει δασολόγιο και άρα δεν είναι αυστηρά οριοθετημένα και καταγεγραμμένα τα δάση και οι δασικές εκτάσεις, τα όρια των χωραφιών που βρίσκονται εντός ή κοντά στο δάσος, συχνά επεκτείνονται διά αυτής της μεθόδου.

πηγη  Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ελιξίριο μακροζωίας η σοκολάτα

http://img.protothema.gr

Tετραπλάσια ποσότητα αντιοξειδωτικών ουσιών απ’ ό,τι ένα δαμάσκηνο ή μια χούφτα λαχανάκια Βρυξελλών περιέχουν,  σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Daily Mail» , δυο κομμάτια καλής ποιότητας μαύρης σοκολάτας.

Σύμφωνα με την έρευνα στην πράξη αυτή η μικρή κατανάλωση σοκολάτας μας χαρίζει επιπλέον χρόνο ζωής και μάλιστα καλής ποιότητας.

Μελέτη σχεδόν 8.000 αποφοίτων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, η οποία διήρκησε περισσότερα από 18 χρόνια, αποκάλυψε ότι όσοι έτρωγαν σοκολάτα ζούσαν σχεδόν έναν χρόνο περισσότερο απ’ ό,τι όσοι δεν έτρωγαν.

Οι σοκολάτες με τουλάχιστον 70% περιεκτικότητα σε κακάο οφελούν γενικότερα την καρδιά , τον εγκέφαλο, το ανοσοποιητικό σύστημα ακόμη και την καταπολέμηση του στρες.

Μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Αμπερντήν δείχνει ότι οι φλαβανόλες, μια μορφή αντιοξειδωτικών ουσιών της σοκολάτας με υψηλή περιεκτικότητα σε κακαομάζα, εμποδίζει την ενεργοποίηση των αιμοπεταλίων στο αίμα, προφυλάσσοντας έτσι από τις θρομβώσεις.

Η σοκολάτα αποτελεί και μια από τις πλουσιότερες πηγές μαγνησίου, ενός ιχνοστοιχείου απαραίτητου για την υγεία του εγκεφάλου, σύμφωνα με την επιθεώρηση «JournalofMedicinalFood».

Ένα ακόμη αισιόδοξο όφελος από την κατανάλωση αυτής της γλυκιάς αμαρτίας είναι ότι μειώνει τις ορμόνες του στρες με μέτριο έως έντονο άγχος, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην «Επιθεώρηση Πρωτεομικής Έρευνας» την οποία εκδίδει η Αμερικανική Χημική Εταιρεία.

Οι μέλισσες προτιμούν το κόκκινο και τις ρίγες

Οι μέλισσες έλκονται από τα φυτά με κόκκινο χρώμα

ΛΟΝΔΙΝΟ. Νέα έρευνα έρχεται να αναστατώσει τον κόσμο της γεωπονίας αφού αναφέρει ότι οι μέλισσες έλκονται περισσότερο από λουλούδια και φυτά που είτε έχουν κόκκινο χρώμα είτε διαθέτουν ρίγες. Βέβαια, είναι γνωστό ότι οι μέλισσες βλέπουν το κόκκινο χρώμα ως μαύρο και με δεδομένο ότι τα υπόλοιπα χρώματα τα βλέπουν σε αποχρώσεις του γκρι, μάλλον ο πιο έντονος μαύρος χρωματισμός αποτελεί πόλο έλξης.

Με δεδομένο ότι οι μέλισσες παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη γονιμοποίηση των φυτών, οι ειδικοί αναφέρουν τώρα ότι ίσως θα πρέπει να ευνοηθεί η καλλιέργεια φυτών με κόκκινο χρώμα και φυτών με ρίγες. Αυτό ίσως να ενισχύσει τους πληθυσμούς των μελισσών που αποδεκατίζονται τα τελευταία χρόνια σε όλο τον κόσμο από μια μυστηριώδη ασθένεια.

πηγη Το Βημα

Ένας μύκητας και ένας ιός αποδεκάτιζαν τις μέλισσες στις ΗΠΑ, αναφέρουν οι επιστήμονες

Ο πληθυσμός των μελισσών σε κάποιες περιπτώσεις μειωνόταν μέχρι και κατά 40%   (Φωτογραφία:  Reuters

 

--------------------------------------------------------------------------------

Ουάσινγκτον
Φως στα μυστηριώδη αίτια της σημαντικής μείωσης του αριθμού των μελισσών στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια έριξαν Αμερικανοί επιστήμονες ενοχοποιώντας έναν μύκητα από κοινού με έναν ιό.

Από το 2006 ο αριθμός των μελισσών στις αποικίες στις ΗΠΑ σημείωσε κάθετη πτώση που ξεπέρασε το 20% και έφτασε μέχρι και το 40% σε κάποιες περιπτώσεις. Αρχικά, τα αίτια παρέμεναν αβέβαια: η πτώση είχε αποδοθεί σε εντομοκτόνα ή στα γενετικά τροποποιημένα φυτά, αναφέρουν οι New York Times.

Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι οι μέλισσες δεν πέθαιναν στις κυψέλες αλλά τις εγκατέλειπαν και μετά πέθαιναν μόνες.

Στην έρευνά τους, επιστήμονες του στρατού των ΗΠΑ και εντομολόγοι από τη Μοντάνα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μύκητας N. ceranae που αλληλεπιδρά με ένα ιό ευθύνονται για τη ραγδαία πτώση του αριθμού των μελισσών.

Καθένας από τους δύο παράγοντες δεν είναι θανατηφόρος από μόνος του αλλά ο συνδυασμός είναι ικανός να σκοτώσει τα έντομα.

Αν και δεν έχουν εντοπίσει τον ακριβή μηχανισμό, οι επιστήμονες θεωρούν ότι υπάρχουν πολλές ενδείξεις για τη επιβλαβή δράση του μύκητα και του ιού στο πεπτικό σύστημα των εντόμων.

Είναι πιθανόν ότι οι μέλισσες χάνουν τις εντυπωσιακές δυνατότητες προσανατολισμού που έχουν ή για κάποιο λόγο αρχίζουν να φέρονται περίεργα μέσα στην κοινότητά τους με αποτέλεσμα να την εγκαταλείπουν, κάτι που τις οδηγεί στον θάνατο.

Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση PLoS One.                                                                         πηγη in. gr

Μετά την πανσέληνο έρχεται βροχή

Για μια ακόμη φορά η επιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει τη λαϊκή σοφία, ιδίως των αγροτικών περιοχών. Εν προκειμένω, μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα επιβεβαίωσε ότι μετά την πανσέληνο και πριν το πρώτο τέταρτο της νέας Σελήνης ακολουθούν συνήθως αυξημένες βροχές.

    Οι περισσότερες μελέτες για τη σχέση του καιρού και του φεγγαριού εμφανίστηκαν στη δεκαετία του ΄60 και φάνηκε να επιβεβαιώνουν τη λαϊκή εμπειρία. Από τότε κιόλας, αν και τα μετεωρολογικά στοιχεία δεν ήσαν ασφαλή, είχε ανιχνευθεί μια αποκορύφωση των βροχοπτώσεων τις μέρες μετά από τις πανσελήνους και τις νέες φάσεις της Σελήνης.

    Η νέα έρευνα, μετά από τόσα χρόνια, αποφάσισε να ξαναερευνήσει το ζήτημα. Οι ερευνητές -γεωγράφοι και κλιματολόγοι- από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα και το Εθνικό Κέντρο Κλιματικών Δεδομένων των ΗΠΑ, σύμφωνα με το "Science", αξιοποίησαν για πρώτη φορά στοιχεία που καλύπτουν χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από ένα αιώνα (από το 1900 έως σήμερα). Κατ' αρχήν διαπίστωσαν ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στις φάσεις στις Σελήνης και στην ποσότητα των νερών που κυλάνε στα ρυάκια, τους χειμάρρους κλπ. Όπως ανακάλυψαν, υπάρχει μια μικρή αύξηση στη ροή των επιφανειακών υδάτων ανάμεσα στην πανσέληνο και στο πρώτο τέταρτο της νέας Σελήνης.

    Αυτό όμως δεν καθιστά αυτομάτως δεδομένο ότι η Σελήνη επιδρά άμεσα στις βροχές. Μια προηγούμενη έρευνα είχε υποθέσει ότι το φεγγάρι επηρεάζει τις παλίρροιες και αυτές, με τη σειρά τους, ανυψώνουν τους υδροφόρους ορίζοντες των υπόγειων υδάτων. Αυτή η ανύψωση από κάτω -και όχι η βροχή από πάνω- θα μπορούσε να προκαλεί την αύξηση στα ύδατα των επιφανειακών ρυακιών και χειμάρρων.

    Σε δεύτερο στάδιο όμως, οι ερευνητές -μελετώντας στοιχεία βροχοπτώσεων, τα οποία φτάνουν μέχρι το 1895, από τουλάχιστον 1.200 αμερικανικούς μετεωρολογικούς σταθμούς - επιβεβαίωσαν ότι όντως υπάρχει σχέση ανάμεσα στις αέναες φάσεις του φεγγαριού και στις περιοδικές μεταβολές των βροχοπτώσεων.

    Η μελέτη, που θα δημοσιευτεί στο έγκυρο περιοδικό γεωφυσικής "Geophysical Research Letters" και η οποία ουσιαστικά είναι η μεγαλύτερη του είδους της που έχει γίνει ποτέ, επιβεβαίωσε ότι, όπως ξέρουν και πολλοί αγρότες, οι βροχές τείνουν να αυξάνουν λίγες μέρες μετά την πανσέληνο και πριν ολοκληρωθεί το πρώτο τέταρτο της Σελήνης.

    Η επίδραση του δορυφόρου της Γης, αν και υπαρκτή, δεν φαίνεται πάντως να είναι μεγάλη και οι επιστήμονες εκτιμούν ότι εξηγεί το 1-2% των μεταβολών στις βροχοπτώσεις. Οι ερευνητές δεν είναι ακόμα βέβαιοι μέσω ποιού μηχανισμού το φεγγάρι επηρεάζει τις βροχές. Μια θεωρία είναι ότι η τροχιά της Σελήνης παραμορφώνει ελαφρά τη γήινη μαγνητόσφαιρα, τη ζώνη των ιονισμένων σωματιδίων που προστατεύει τον πλανήτη μας από την ηλιακή ακτινοβολία. Αυτή η παραμόρφωση -που ποικίλει ανάλογα με τις σεληνιακές φάσεις- μπορεί να μεταβάλλει περιοδικά την ποσότητα των ιονισμένων σωματιδίων που εισέρχονται από το διάστημα στη γήινη ατμόσφαιρα, πράγμα που προκαλεί περισσότερες βροχές, όταν τα αυξημένα διαστημικά σωματίδια προσκρούουν στα σύννεφα.

    Μια άλλη επιστημονική θεωρία είναι ότι η τροχιά του φεγγαριού μπορεί να αυξάνει κατά περιόδους την ποσότητα σκόνης από μετεωρίτες, η οποία φτάνει στη Γη, πράγμα που επίσης μπορεί να φέρει περισσότερες βροχές, όταν η περισσότερη διαστημική σκόνη προσκρούσει στα σύννεφα. Μια τρίτη άποψη (που υποστηρίζει και ο υπεύθυνος της νέας έρευνας Ράνταλ Σερβένι του πανεπιστημίου της Αριζόνα) είναι ότι το φεγγάρι στη φάση της πανσελήνου αυξάνει την πίεση που ασκεί στο ατμοσφαιρικό σύστημα της Γης, δημιουργώντας λίγο μετά συνθήκες ευνοϊκές για βροχοπτώσεις και καταιγίδες.πηγη Αθηνα 9.84

Ελευθερία και γλώσσα

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΦΥΝΤΑΝΙΔΗΣ

---

«Αυτό που λατρεύω στα ελληνικά κείμενα είναι η συνάντηση με τη γέννηση της έλλογης σκέψης... Ο Λόγος είναι το τείχος που προστατεύει από την κτηνωδία. Όποιος δεν ξέρει να εκφραστεί, όπως πολλοί νέοι σήμερα, τότε δεν του απομένουν παρά οι γροθιές, το ξυλοκόπημα, η ωμή, ανόητη και τυφλή βία».
Δεν τα έχει πει αυτά κάποιος Νεοέλληνας υπερπατριώτης, αλλά μια Γαλλίδα ελληνίστρια, η Ζακλίν ντε Ρομιγί. Και τα είπε πρόσφατα διαμαρτυρόμενη και αυτή, επειδή η γαλλική κυβέρνηση περιόρισε τις ώρες διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών, όπως και των λατινικών, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και είχε απόλυτο δίκιο να διαμαρτύρεται. Με τη διαφορά ότι η γαλλική κυβέρνηση καθυστέρησε πάνω από τρεις δεκαετίες να πάρει αυτή την απόφαση. Προηγήθηκε η Ελλάδα! Η οποία, μετά τη μεταπολίτευση, έκανε ό,τι μπορούσε για να υποβαθμίσει τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία. Λες και αυτά τα ελληνικά ήταν ξένα προς την ιστορία, την ύπαρξη, το μεγαλείο αυτής της δύσμοιρης χώρας, που ακόμα λέγεται Ελλάδα.
Σήμερα, τα νέα παιδιά αλλά και πολλοί μεγαλύτεροι έχουν αποκοπεί από τις ρίζες της αρχαιότερης εν ζωή γλώσσας του κόσμου, από αυτόν το θησαυρό που επί εκατοντάδες χρόνια έχει φωτίσει την ανθρωπότητα με τις σκέψεις και τις δημιουργίες φιλοσόφων, τραγωδών, ποιητών.
Έχετε προσέξει πόσο δύσκολα εκφράζονται οι σημερινοί νέοι; Έχετε προσέξει πόσο κομπιάζουν οι βουλευτές μας όταν μιλούν στη Βουλή; Έχετε ακούσει πόσο άκομψα εκφράζονται διάφοροι ραδιοτηλεοπτικοί μας αστέρες; Και τι άθλια ελληνικά μιλάνε στα διάφορα ριάλιτι στην τηλεόραση; Γι’ αυτό έχουμε φτάσει στο σημείο να επικοινωνούμε στους δρόμους και στις παρέες με βρισιές, να ανακατεύουμε τα ελληνικά με αγγλικά (greeklish), και να εκδηλώνουμε τη διαμαρτυρία μας και την οργή μας, όχι με τον λόγο, αλλά με τη βία.
Περνάμε αυτόν τον καιρό μια μεγάλη οικονομική δοκιμασία. Αλλά όπως και να το κάνουμε, κάποτε αυτή η κρίση θα ξεπεραστεί, έστω με μεγάλες θυσίες. Όμως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι μόνο ποσοτικό, αλλά κυρίως ποιοτικό όσο και διαχρονικό. Είναι θέμα πολιτισμού στο οποίο, κακά τα ψέματα, πάσχουμε δραματικά. Και αιτία είναι κυρίως η απομάκρυνση που έχουμε πάρει από τη ρίζα της ελληνικής μας ύπαρξης, τη γλώσσα.
Πώς το έλεγε ο εθνικός μας ποιητής; «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;». Κάτι ήξερε από τότε ο μέγας Σολωμός. Όπως το λέει τώρα και η Γαλλίδα Ζακλίν ντε Ρομιγί;

Πηγή: Του Κώστα Μητρόπουλου

ΥΠΠΕΡ: Γεωχωρικά δεδομένα στο Ίντερνετ

 Την πρώτη προσπάθεια για τη δωρεάν διάθεση γεωχωρικών δεδομένων της ευρύτερης Δημόσιας Διοίκησης, μέσω του διαδικτυακού τόπου www.geodata.gov.gr, παρουσιάζει το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, εναρμονιζόμενο με τη δέσμευση ότι ανήκουν σε όλους τους Έλληνες πολίτες και όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αυτά.

 H ελεύθερη και άμεση πρόσβαση των πολιτών και των επιχειρήσεων σε γεωχωρική πληροφορία της Δημόσιας Διοίκησης, είναι αναγκαία προϋπόθεση για την πράσινη ανάπτυξη, την προστασία του περιβάλλοντος, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία και κυρίως, για την εξυπηρέτηση του πολίτη. Επιπλέον, οδηγεί σε άμεση εξοικονόμηση πόρων τόσο για τη δημόσια διοίκηση, όσο και για επαγγελματίες, με στόχο την ενίσχυση της ανάπτυξης της χώρας, ειδικά αυτή την κρίσιμη περίοδο.

To geodata.gov.gr χρησιμοποιεί ως υπόβαθρα τους ορθοφωτοχάρτες της Κτηματολόγιο Α.Ε. και τους ελεύθερους χάρτες της κοινότητας OpenStreetMaps, και δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να απεικονίσουν ή να "κατεβάσουν" στον υπολογιστή τους ελεύθερα δεδομένα μεταξύ άλλων: της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, του Οργανισμού Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδας (ΟΚΧΕ), του υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, του υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και του ΥΠΕΚΑ.
Tο geodata.gov.gr αναπτύχθηκε από το Ινστιτούτο Πληροφοριακών Συστημάτων και Προσομοίωσης του Ερευνητικού Κέντρου "Αθηνά" (ΙΠΣΥΠ/ΕΚ "Αθηνά"), σε συνεργασία με τον ΟΚΧΕ, το ΥΠΕΚΑ και την Ομάδα Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του Γραφείου Πρωθυπουργού. Ο διαδικτυακός τόπος έχει αναπτυχθεί αποκλειστικά με λογισμικό ανοικτού κώδικα και στηρίζεται σε ανοικτά πρότυπα.

 Η πρωτοβουλία αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την Εθνική Γεωπύλη που θα δημιουργηθεί από τον ΟΚΧΕ ως πρόβλεψη του υπό ψήφιση νόμου για την Εθνική Υποδομή Γεωχωρικών Πληροφοριών (ΕΥΓΕΠ), με την οποία ενσωματώνεται στο εθνικό δίκαιο η ευρωπαϊκή Οδηγία INSPIRE. Με την ψήφιση του νόμου, θα τεθεί το θεσμικό πλαίσιο και οι κανόνες για την ελεύθερη διάθεση των γεωχωρικών δεδομένων της δημόσιας διοίκησης και την εύκολη πρόσβαση των πολιτών σε αυτά μέσω της Γεωπύλης.

Το ΥΠΕΚΑ προσκαλεί τους πολίτες να επισκεφτούν το διαδικτυακό τόπο και να έρθουν σε επικοινωνία μέσω της ιστοσελίδας, επισημαίνοντας τα γεωχωρικά δεδομένα της δημόσιας διοίκησης για τα οποία επιθυμούν να έχουν ελεύθερη πρόσβαση. Το ίδιο μπορούν να κάνουν και στο labs.opengov.gr. Η πρόσκληση επεκτείνεται σε όλους τους φορείς του ευρύτερου δημοσίου τομέα, την πανεπιστημιακή κοινότητα και την αυτοδιοίκηση, οι οποίοι καλούνται να προσφέρουν μέσω του geodata.gov.gr τα δεδομένα τους προς τους πολίτες, επιταχύνοντας με αυτόν τον τρόπο την επίτευξη του στόχου του ΥΠΕΚΑ, δηλαδή την προσφορά όλων των γεωχωρικών δεδομένων που διαθέτει η δημόσια διοίκηση ελεύθερα στους πολίτες.                                                                                         πηγη Αθηνα 984

Ο σωσίας της... Γης!

Στον αστερισμό του Ζυγού βρήκαν Αμερικανοί αστρονόμοι για πρώτη φορά ένα πλανήτη που μοιάζει περισσότερο από κάθε άλλο με τη Γη.
Η ανακάλυψη, που παρουσιάζεται στο περιοδικό αστροφυσικής “Astrophysical Journal”, έγινε -μετά από 11 χρόνια παρατηρήσεων με τη βοήθεια του δέκα μέτρων τηλεσκοπίου Κεκ της Χαβάης- από αστρονόμους του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Σάντα Κρουζ και του Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον, υπό τον καθηγητή αστρονομίας και αστροφυσικής Στίβεν Βογκτ, σύμφωνα με το BBC, τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, το “Science” και το “New Scientist”.
Ο «γήινος» εξωπλανήτης Γκλιέζε 581g αποτελεί το μεγαλύτερο εξωπλανητικό ηλιακό σύστημα, μετά το δικό μας, που έχει ποτέ βρεθεί και περιστρέφεται σε σχεδόν κυκλική τροχιά κάθε 37 γήινες μέρες γύρω από το άστρο-νάνο Γκλιέζε 581 μαζί με άλλους πέντε εξωπλανήτες. Βρίσκεται σε απόσταση «μόνο» 20 ετών φωτός από τη Γη (ένα έτος φωτός είναι περίπου 10 τρισ. χλμ.).
Ο πλανήτης φαίνεται να έχει τριπλάσια έως τετραπλάσια μάζα και διάμετρο μεγαλύτερη κατά 1,2 έως 1,4 φορές σε σχέση με τη Γη. Δεν είναι ούτε πολύ ζεστός, ούτε πολύ κρύος (η μέση θερμοκρασία του εκτιμάται σε μείον 31 έως μείον 12 βαθμούς Κελσίου), πράγμα που τον τοποθετεί στην «ιδανική» ζώνη των κατοικήσιμων πλανητών, που θα μπορούσαν να φιλοξενούν κάποιες μορφές ζωής.
Όπως η Σελήνη, η μια πλευρά του εξωπλανήτη είναι «κλειδωμένη» και λούζεται μόνιμα στο φως του άστρου-ήλιου του (που είναι πολύ αχνό, καθώς έχει μόλις το 1% της λαμπρότητας του δικού μας ήλιου), ενώ η άλλη βρίσκεται μόνιμα στο σκοτάδι.
Ίσως 20 έως 40 δισεκατομμύρια «γήινοι» εξωπλανήτες υπάρχουν μόνο στο γαλαξία μας …) και σιγά-σιγά θα ανακαλύπτονται, καθώς εντείνεται η σχετική αστρονομική έρευνα.
Για το καλό του γαλαξία μας και ευρύτερα του σύμπαντος, ας ελπίσουμε πως το ανθρώπινο είδος δεν θα θελήσει να «καταστρέψει» και αυτόν τον πλανήτη, όπως έκανε με τη Γη.. αλλά ποιος ξέρει; Μπορεί μέχρι τότε οι άνθρωποι να έχουν βάλει μυαλό και ο εξωπλανήτης Γκλιέζε να γίνει μια πραγματική «γη της επαγγελίας»…
πηγη το ποντικι

Τέλος το τσιγάρο και με πρόστιμο...

Έληξε ο μήνας προσαρμογής και προειδοποιήσεων κι από 1^η Οκτώβρη απαγορεύεται καθολικά το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους επιβάλλοντας σκληρά πρόστιμα έως και αυτόφωρο στους «παραβάτες του νόμου».
Πιο συγκεκριμένα, 50 ευρώ θα κοστίζει σε έναν καπνιστή να ανάψει τσιγάρο στο γραφείο του, 100 ευρώ σε χώρους ευαίσθητους για τη δημόσια υγεία, όπως σε ένα νοσοκομείο και 500 ευρώ στους ιδιοκτήτες των καταστημάτων, ενώ στα καζίνο και τα κέντρα διασκέδασης με ζωντανή μουσική άνω των 300 τ.μ. θα δοθεί «παράταση συμμόρφωσης» μέχρι την 31η Μαΐου 2011.
Τα πρόστιμα θα πρέπει να πληρώνονται στις κατά τόπους υπηρεσίες κι εάν η εξόφληση γίνεται μέσα στις πρώτες δύο εβδομάδες, τότε θα είναι μειωμένο κατά 50%.
Τα χρήματα σε ποσοστό άνω του 80% θα επιστρέφονται στους ελεγκτικούς μηχανισμούς και θα αξιοποιούνται για να καλυφθούν ανάγκες, όπως οι αμοιβές για υπερωρίες και νυχτερινά.
Όσον αφορά δε την πιθανή απαγόρευση του καπνίσματος ακόμη και στα αυτοκίνητα, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος απάντησε ότι «εξετάζεται το ενδεχόμενο να γίνονται και συστάσεις όσων καπνίζουν στο αυτοκίνητο τους, όταν σε αυτό επιβαίνουν παιδιά».
Τέλος, έρευνα της MRB, για λογαριασμό της Ένωσης Επαγγελματιών Καπνοπωλών Περιπτερούχων τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης, έδειξε πως το ένα τρίτο των καπνιστών δήλωσε πως θα περιορίσει τις εξόδους του αν απαγορευθεί πλήρως το κάπνισμα στα εστιατόρια και τους υπόλοιπους χώρους διασκέδασης, ενώ το 75% απάντησε  ότι συμφωνεί με το να διατηρηθούν ξεχωριστοί και ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για καπνιστές σε καφέ, εστιατόρια κ.λπ.
πηγη Το ποντικι

Έρευνα από τους καθηγητές Δ. Κρεμαστινό και Μ. Γιακούμπ

Ασπίδα προστασίας για την καρδιά το ελαιόλαδο

http://img.protothema.gr

Η λογική χρήση μιας ποσότητας ελαιολάδου στο φαγητό και τις σαλάτες, που καταναλώνουμε κάθε μέρα, είναι ικανή να δημιουργήσει μια ασπίδα προστασίας στην καρδιά μας.

Αυτό αναδείχθηκε ύστερα από πολύχρονες έρευνες, που πραγματοποίησαν ο καθηγητής Καρδιολογίας, Δημήτριος Κρεμαστινός, ο αναπληρωτής καθηγητής Καρδιολογίας, Ευστάθιος Ηλιοδρομίτης, και οι συνεργάτες τους στο Ερευνητικό και Πειραματικό Κέντρο της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας ΕΛΠΕΝ.

Σύμφωνα με την έρευνα, που παρουσιάσθηκε κατά τη διάρκεια σημερινής συνέντευξης Τύπου, παρόντος και του καθηγητή Μαγκντί Γιακούμπ, το συστατικό ελευρωπαΐνη είναι αυτό που έχει τις ευεργετικές ιδιότητες για την καρδιά. Από την πειραματική μελέτη σε κουνέλια προέκυψε ότι η χορήγηση ελευρωπαΐνης μειώνει την έκταση του εμφράγματος του μυοκαρδίου σε φυσιολογικά κουνέλια και σε μεγαλύτερη δόση σε υπερχοληστερολεμικά. Επιπλέον, το συγκεκριμένο συστατικό προστατεύει από την οξειδωτική βλάβη κατά τη διάρκεια της ισχαιμίας - επεναιμάτωσης.

Προέκυψε ακόμη ότι με τη χορήγηση 10 και 20 μικρογραμμαρίων ελευρωπαΐνης, μειώνονται τα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης κατά 28,7% και 33% και των τριγλυκεριδίων κατά 41,1% και 61,4%, αντίστοιχα. Η ποσότητα του ελαιολάδου, για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να υπολογιστεί με κουτάλι ανά γεύμα, ή σαλάτα.

Η χορήγηση της ελευρωπαΐνης έχει προστατευτικό και θεραπευτικό αποτέλεσμα στην καρδιοτοξικότητα, που προκαλείται από την οξεία και τη χρόνια χορήγηση αδριανομυκίνης.

Ο κ. Κρεμαστινός, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των στοιχείων τόνισε την ανάγκη χρηματοδότησης της έρευνας και σε ανθρώπους, ώστε να καθοριστεί η ακριβής δοσολογία ευρωπαΐνης, που πρέπει να χορηγηθεί για να υπάρξουν τα θετικά αποτελέσματα. Κάτι το οποίο, όπως είπε, δεν κάνει η πολιτεία, ενώ σε ό,τι αφορά της εταιρίες, «θα πρέπει να χρηματοδοτούν την έρευνα και να μην έχουν μόνο ως στόχο την κερδοφορία».

Όπως τόνισε ο κ. Γιακούμπ η εφαρμογή της μεθόδου σε ανθρώπους αναμένεται να ξεκινήσει εντός του 2011, οπότε και θα υπάρχουν τα πρώτα κλινικά αποτελέσματα.