Δευτέρα, 13 Σεπτεμβρίου 2010
Η σελίδα του λοξού
◆Νυξ υγρά.
◆Μια μεγάλη οθόνη, πλήκτρα με γράμματα, συσκέψεις πολιτικές, διαδικτυακές, υπερατλαντικές. Άνθρωποι με καλυμμένα πρόσωπα, με λευκά δάχτυλα και αλλοιωμένες φωνές.
◆Οδηγίες χρήσεως σε πλαστικά κουτάκια ξεδιπλώνονται, αποκρυπτογραφούνται και διαμοιράζονται.
◆Κι απέναντι!
◆Ένας ψηλός, ξερακιανός, κάθιδρος και παραδίπλα ξεσφιγμένες γραβάτες, χαρτιά, φωτογραφίες, δεδομένα.
◆Τηλεοράσεις και γκρίζο το κάδρο στον κίτρινο τοίχο.
◆Παράθυρα μισάνοικτα και κουρτίνες να μπαινοβγαίνουν από τον λιγοστό αέρα που βγάζει ένας μεταλλικός ανεμιστήρας.
◆Στο έδαφος, συγκεντρωμένα τα μικρόφωνα περιμένουν το τέλος της τηλεδιάσκεψης.
◆Η νύχτα ανασχηματίζεται προσπαθώντας να αλλάξει τη μοίρα του ξημερώματος.
◆Όμως από το πρωί τα σύννεφα είχαν συγκεντρωθεί και είχαν συμφωνήσει για την καταιγίδα.
◆Αυτή ήταν η είδηση που συγκλόνισε το μεσονύκτιο τους εγκατεστημένους στα ανάκλιντρα, οπαδούς των ψευδαισθήσεων.
◆Ανασχηματισμός! και χαμήλωσε το φως και γέλασε και ο φτωχός, που έκανε το απαγορευμένο του στο ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο.
◆Η προσωπογραφία της ομοιοτυπίας διεμήνυσε στους πληβείους τη διάρκεια του σκοτεινού.
◆Πολυπληθής η σύναξις στους θρόνους και περισσότερα τα λεκτικά τεχνάσματα που θα καραμελώνουν την καθημερινότητα.
◆Η «αλληλεγγύη» υπέρ Πατρίδος θα συνεχιστεί από τους ξεβράκωτους, ενώ οι υπέρτατοι θα μονοπωλήσουν τα σφιγμένα χείλια και τον μορφασμό του απεριόριστου πόνου, καταδεικνύοντας τοιουτοτρόπως τη θλίψη τους.
◆«Είμαι τόσο λυπημένος» φώναξε ο καλοντυμένος.
◆«Είμαι τόσο πεινασμένος» συμπλήρωσε ο μπαλωμένος.
◆Παθητικές μετοχές διαφορετικών οικονομικών μεγεθών.
◆Και τεχνηέντως και επικοινωνιακώς μεθοδεύεται η καλλιέργεια της ελπίδας ανασχηματίζοντας τις θέσεις των εξεχόντων.
◆Και ουδείς επεξηγεί τους λόγους αυτής της αναστάτωσης των καθισμάτων, αλλά ούτε και τη διάψευση παλαιότερων δηλώσεων για ευέλικτο πολιτικό σχήμα.
◆Και μαζεύτηκαν με τις περίτεχνες φορεσιές οι άρχοντες υπογράφοντας τον διορισμό τους.
◆Κι από κάτω το πλήθος να αδιαφορεί για τον θόρυβο και για τις φωνές των εκφωνητών στα βραδινά δελτία της εκφοράς πολιτικού λόγου.
◆Και στα σύννεφα πάνω μαζεύονται σιωπηλές οι σταγόνες και περιμένουν τις άλλες.
◆Στον σχηματισμό της οργής οι προθέσεις είναι περιττές.
◆Καθώς και των ερωτημάτων που γυροφέρνουν ψάχνοντας την απάντηση.
◆«Θέλω μια εικόνα πολυσήμαντη» φώναξε ο ικέτης.
◆«Να λοιπόν, πάρε ένα άστρο στην άκρη του χαρτιού». «Τι να γυρεύει άραγε ένα άστρο σε ένα τόσο μουντζουρωμένο ουρανό». «Θα το έχει ξεχάσει κάποιος που ήθελε να διακόψει το μαύρο».
◆Σιωπή και ένα σούρωμα των χειλιών!
◆Τεχνάσματα των μολυβιών με τις πολύχρωμες μύτες είναι τα αστέρια στις ταράτσες των μολυσμένων ουρανών.
◆Μεσάνυχτα έπεσαν και σ’ αυτήν τη σελίδα.
◆Οι δείκτες έδειξαν τον ίδιο αριθμό, τα μάτια κλείσανε, το σώμα κύρτωσε. Το δέντρο απέναντι χαράκωσε τη νύχτα και οι πολυκατοικίες, εξογκώματα εφιαλτικά, φτιάχνουν την εικόνα της πόλης.
◆Ένα σώμα στριφογυρίζει.
◆Ανεκπλήρωτα κείμενα τα όνειρα συνωστίζονται. Να σφαλίσουν τα βλέφαρα, να αφηγηθεί το ψέμα την ομορφιά της ζωής.
◆Και περνάνε τα χρώματα, περνούν οι καραμούζες, οι νεράιδες και τα ξωτικά. Φεύγει η σκόνη, χαλαρώνει ο νους και μένει το κόκκινο να φωτίζει τα υπόλοιπα.
◆Ένα φρενάρισμα και ένας κρότος. Τα παράθυρα ανοίγουν, κάποιες φωνές και μετά ησυχία.
◆Ένα κρώξιμο κάποιου τρομαγμένου πουλιού, ένα φτερούγισμα ανάστατο, κάποια βήματα να απομακρύνονται.
◆Ένα κτύπημα μιας πόρτας, το τρίξιμο και μετά ακόμα μια υγρή νύχτα.
◆Να φεύγει στο δικό της σκοτάδι.
Μυογράφημα
Ήταν σούρουπο. Κάποιος πηδά έναν μαντρότοιχο. Ασέληνος ουρανός.
Τα δάχτυλα στο στόμα. Ένα σφύριγμα. Στο λεπτό ξεπετιούνται απ’ τις γωνιές κι οι υπόλοιποι.
Αργός, προσεκτικός βηματισμός. Μάτια ανοιχτά.
Χαρτιά, κόκκινη μπογιά, αλευρόκολλα.
Συνθήματα, όνειρα και μεγάλες φωνές, αποτυπώματα στον τοίχο.
Αγωνία και χτυποκάρδι. Να ξημερώσει, να περάσει το μήνυμα.
Ο τοίχος πάλιωσε, το κόκκινο ξεθώριασε, τα χαρτιά σκίστηκαν.
Αλλάξαν τα σώματα, μπήκαν σ’ άλλα ρούχα.
Τα παλιά τα πέταξαν σε εκείνες τις ντουλάπες τις παλιές.
Και το κλειδί χάθηκε.
Ξημέρωμα. Ένα πολυτελές αυτοκίνητο σταματά μπροστά στο μεγάλο κτήριο, ένας κουστουμαρισμένος φρεσκοξυρισμένος κατεβαίνει. Λουστρίνι προσεγμένο, τσάκιση επιμελής, μαλλιά κοντά.
Μετά ένας άλλος και μετά μια λουσάτη ξανθή και φινετσάτη να συμπληρώνει το ίδιο πρόσωπο σε άλλο χρόνο.
Βιαστικό βήμα, βλέμμα να κοιτά δεξιά αριστερά.
Μαύρα χρώματα, σελίδες χωρίς αλευρόκολλα.
Ξύλινα στόματα, μικρές φωνές αποτυπώματα της κάμερας.
Μακιγιαρισμένα πρόσωπα και χτυποκάρδι για την εικόνα.
Διαβασμένες λέξεις, προκαθορισμένες σκέψεις, διατεταγμένα τα οράματα.
Καλλιεργητές των ψευδαισθήσεων, εγκλωβισμένη ιστορία σε πλουμιστό ύφασμα.
Επαναλαμβανόμενη ακρόαση, θέατρο ομοίων πρωταγωνιστών, ίδια σκηνογραφία.
Βράδιασε!
Και ένας σπίνος κάνει το βιολί σε εκείνο το παλιό τοιχάκι. Ένας θάμνος ίσα που περνά τη γραμμή της πρώτης πέτρας. Ένα χέρι στηριγμένο στον τοίχο ονειρεύεται.
Μια νότα αντιστέκεται στον ανασχηματισμό του τοπίου.
Ένα φως ανάβει.
Και μια επανάληψη νυσταγμένη κλείνει τα μάτια της.
Στιλβηδόν
Χαράκτης σκιών, καρφωμένος στο σίδερο.
Πρυμναία υπογραφή.
Φωτοστέφανο του σκοτεινού.
Υπερήφανη, ευγενική εξοχή, λεπτομέρεια λάμψης.
Κρυμμένο φως, όταν πέφτει το στερέωμα.
Σύντροφος των αστεριών.
Σφιχταγκάλιασμα παρορμήσεων, περιγραφή αμαρτίας.
Περιστρεφόμενη γραφίδα χρωμάτων.
Φεγγάρι του ξημερώματος.
Σχίζει το απέραντο, ρουφά την αλμύρα και ξεδιπλώνει τις φωνές.
Στις ράχες των κυμάτων, μαζί με τις αστραπές.
Ξεχωρίζοντας τους υφάλους.
Στις καταιγίδες, όταν φοβάται η μέρα και κρύβεται.
Φάρος κινούμενος, φροντίδα της ζωής, εικόνα της αναπνοής.
Χειροκίνητη ελπίδα, πρώτο φως της ανάγκης.
Άστρο παραμυθιού, λυχνάρι του Ουρανού.
Διάκονος ακούραστος στο περιθώριο της πλώρης.
Στις εκδρομές των διαττόντων απλώνει τα δίχτυα του, μαζεύοντας τις χαμένες λέξεις.
Και στις άγονες γραμμές των οριζόντων.
Μια Λαμπάδα ανέσπερη.
Ένας Ήλιος νυχτερινός.
Ο Προμηθέας στον βράχο του .πηγή Το ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου